trawić

trawić
trawić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, trawićwię, trawićwi, trawićwiony {{/stl_8}}– strawić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do organizmu żywego lub jego narządów (w szczególności układu pokarmowego): wchłaniać substancje pokarmowe; przetrawiać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ciężko trawił wszelkie pokarmy z kapusty. Nie strawił jeszcze śniadania, a już podano obiad. Trawił jak struś. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do chorób, żywiołów, kataklizmów itp.: niszczyć, wyniszczać, osłabiać, wycieńczać, pochłaniać': {{/stl_7}}{{stl_10}}żywioł strawił ludzki dobrobyt. Pożar strawił plony. Niemiłosierny żar trawił rośliny. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do czasu, dóbr itp.: przeznaczać, poświęcać, zużywać, marnować, trwonić na coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trawili czas na bezpłodnych dyskusjach. Strawił cały swój majątek na przyjemności i zachcianki. Strawił nad książką kilka godzin, zanim zrozumiał istotę nowej teorii. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}trawić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do enzymów: rozkładać substancje pokarmowe na związki proste, przyswajalne przez organizm': {{/stl_7}}{{stl_10}}Enzymy trawią różne substancje pokarmowe z różną szybkością. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'poddawać działaniu kwasów, zasad oraz ich soli powierzchnie przedmiotów metalowych, szklanych, kamiennych itp. w celu usunięcia produkcji korozji, zanieczyszczeń, a także częściowego rozpuszczania tych powierzchni, wykonania wgłębień lub{{/stl_7}}{{stl_7}} otworów': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trawić roztworem kwasu, zasady, kwaśnej soli. Trawić stal, miedź, szkło. Trawić rdzę, zgorzelinę. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'o stanach psychicznych, uczuciach, namiętnościach: przenikać na wskroś, do głębi, całkowicie opanowywać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trawił go żal po stracie najbliższych. Trawiła go żądza bogactwa. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • trawić — ndk VIa, trawićwię, trawićwisz, traw, trawićwił, trawićwiony 1. «o organizmie (ludzkim i zwierzęcym) i jego narządach: wchłaniać, przyswajać substancje pokarmowe; przetrawiać» Trawić (pokarm) źle, dobrze. ◊ Nie trawić czegoś «nie znosić, nie móc… …   Słownik języka polskiego

  • nie trawić czegoś/kogoś — Nienawidzić; brzydzić się; nie tolerować. Eng. To hate, detest, or dislike; cannot tolerate …   Słownik Polskiego slangu

  • травить — травлю, отравить, укр. травити, травлю переваривать, потреблять, травить , ст. слав. травити σιτεῖσθαι (Супр.), сербохорв. травити, тра̑ви̑м кормить травой , чеш. traviti переваривать, потреблять, отравлять , слвц. travit᾽, польск. trawic,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • celulaza — ż IV, CMs. celulazazie, blm biol. «enzym rozkładający celulozę (wielocukier) na celobiozę (dwucukier), wytwarzany przez drobnoustroje przewodu pokarmowego zwierząt trawożernych, które dzięki temu mogą trawić celulozę i przyswajać ją jako pokarm;… …   Słownik języka polskiego

  • drążyć — ndk VIb, drążyćżę, drążyćżysz, drąż, drążyćżył, drążyćżony «robić wgłębienie, żłobić, wydłubywać; wrzynać się w co» Drążyć korytarze podziemne, wykopy. Drążyć szyb. Drążono kanał podziemny. Łódki drążone w pniach drzew. ∆ Drążyć owoce «wyjmować… …   Słownik języka polskiego

  • gnuśność — ż V, DCMs. gnuśnośćści, blm «stan właściwy człowiekowi gnuśnemu, niechęć do pracy, do wykonywania jakichkolwiek czynności; apatia, lenistwo, ospałość, ociężałość» Senna, starcza gnuśność. Trawić młodość w gnuśności …   Słownik języka polskiego

  • niestrawny — «nie dający się trawić, trudny do strawienia» Niestrawne pokarmy, części pokarmu. Błonnik jest niestrawny dla człowieka. przen. «trudny do zrozumienia, do przyjęcia» Niestrawny styl, film …   Słownik języka polskiego

  • trawienie — n I rzecz. od trawić …   Słownik języka polskiego

  • żreć — ndk XI, żrę, żresz, żryj, żarł, żarty 1. «o zwierzętach: jeść; pospolicie także o człowieku: jeść coś chciwie, łapczywie; pożerać» Konie żarły owies. Żarł łapczywie czekoladę. 2. «trawić, niszczyć, przepalać, przeżerać coś» Rdza żre karoserie.… …   Słownik języka polskiego

  • trovyti — ×trõvyti, ija, ijo (l. trawić) tr. 1. FrnW virškinti. 2. prk. kankinti: Ašian tai buvau, kurį trovijo dienoj karštis, o naktyj šaltis Ch1Moz31,40. trovyti; patrovyti; sutrovyti …   Dictionary of the Lithuanian Language

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”